ദുബായില്‍ ഒരു പ്രണയകാലത്ത്-6

അവള്‍ എനിക്ക് ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഫാക്സ് അയ്ച്ചു.അവള്‍ക്ക് എങ്ങെനേലും ഒരു ജോലി വാങ്ങി

കൊടുക്കുക എന്നത് ഞാന്‍ ഒരു കര്‍ത്തവ്യമായി എടുത്തു.എങ്ങു നിന്നോ വന്ന എനിക്ക് ഈ ദുബായി

നഗരത്തില്‍ ഒരുപ്പാട് സേനഹം വാരി തന്ന ഒരു പെണ്‍ക്കുട്ടി .അവള്‍ ആരാണെന്നോ എന്താണെന്നോ അവളുടെ ജാതിയോ മതമോ വീട്ടിലെ ചുറ്റുപ്പാടുക്കളൊ ഒന്നും ഞാന്‍ ചോദിച്ചിട്ടില്ല.

എനിക്ക് അവളോട് തോന്നിയ ഇഷടം ഒരര്‍ഥത്തില്‍ ദേവിയെ മറക്കാനുള്ള മനശക്തി കിട്ടാന്‍

വേണ്ടിയായിരുന്നു.അല്ലേല്‍ ഒരു പക്ഷെ ഞാന്‍ മദ്യത്തിനോ മറ്റോ പൂര്‍ണമായും അടിമപെട്ടേനെ.

വെറുതെ ഓഫീസിലേക്ക് വന്ന ഫാക്സില്‍ നാമ്പിട്ട ആ സൌഹൃത്തിന് പിന്നിട് ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍

കഴിയാത്ത എന്തോ ഒന്നു ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

ഞാന്‍ അവള്‍ അയ്ച്ച .സി.വി.ദുബായില്‍ എനിക്ക് അറിയാവുന്ന ഒട്ടുമിക്ക സ്ഥാപനങ്ങളിലേക്കും ഫാക്സ് ചെയ്തു.

അവള്‍ എന്നെ വിളിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഞാന്‍ തിരക്കി.

“ഞാന്‍ കുറെ ഫാക്സ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.നിന്നെ ആരേലും വിളിച്ചോ?“

“ഇല്ലടാ ആരും വിളിച്ചില്ല.”

“പേടിക്കണ്ട എവിടെനിന്നേലും ആരേലും വിളിക്കാതെയിരിക്കില്ല.ഞാന്‍ പ്രാഥിക്കാം.നാട്ടില്‍ അമ്മയോട് പറഞ്ഞ് നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാന്‍ ഒരു അര്‍ച്ചന നടത്തുന്നുണ്ട്.”

“എടാ എനിക്ക് അകെപ്പാടെ ടെന്‍ഷനാടാ.”

“നീ ടെന്‍ഷനടിക്കാതെയിരിക്ക് ഒക്കെ നേരെയാകും. പിന്നെ എനിക്ക് നിന്നെ ഒന്നു നേരില്‍ കാണണം.”

“ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ വരാടാ.”

“എന്ന്“.?

“വരാന്ന്.”

“പിന്നെ നിന്റെ കസിനൊക്കെ എന്തു പറയുന്നു.?”

“അവരെന്നെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് പുറത്താക്കുന്ന ലക്ഷണമാണ്.ഒരു ജോലിയും ചെയ്യാതെ വെറുതെ എത്ര ദിവസം ഭക്ഷണം തരുടാ.”

“ഒക്കെ നേരെയാകും.”

“എന്നോട് അവര് ഹോസ്റ്റ്ലില്‍ നിലക്കാമോന്ന് ചോദിച്ചു“(കരയുന്നു)

“എടാ കരയാതെ എന്നിട്ട് നീയെന്തു പറഞ്ഞു.”

“ഞാന്‍ എന്തു പറയാനാ. ഇപ്പോ അവര് പറയുന്നത് അനുസരിക്കുക അത്ര തന്നെ.”

“ഞാന്‍ ഇപ്പോ എന്താ പറയുക നിന്നോട്.“

“എടാ ഞാന്‍ വയ്ക്കുവാ അരോ വരുന്നുണ്ട്.”

“എങ്കില്‍ ശരിടാ.”

പിന്നെ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അവള്‍ വിളിച്ചപ്പോ

അവള്‍ ദുബായിലെ ഒരു വനിത ഹോസറ്റലില്‍ ആണെന്നു പറഞ്ഞു.

അവര്‍ അബുദാബിയില്‍ നിന്ന് അവളെ കൊണ്ട് പോയി വിട്ടേച്ച് പോയിട്ട് പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടില്ല എന്നു പറഞ്ഞു.

പാവം കുട്ടി.

ഈ കഥയുടെ ക്ലൈമാക്സ്-വെള്ളീയാഴ്ച്ച പത്തുമണിക്ക് ബര്‍ദുബായി ക്യാരി ഫോറില്‍ വച്ചായിരിക്കും