പ്രണയവഴികളിലെ ഒരു പനിനീറ്പൂവ്വ്

ഷാർജ്ജായിൽ നിന്നും ദയറയിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണ് ഷാർജ്ജ കോളേജിന്റെ റൌണ്ടബോട്ടിന്റെ അടുത്തു ഒരു കുറ്റൻ ബ്ലോക്കിൽ പെട്ട് കിടക്കുമ്പോൾ തീരെ യാദൃശ്ചികമായി അവളെ ഞാൻ കണ്ടുമുട്ടന്നത്.വാ നോട്ടത്തിനു ഒരു കുറവുമില്ലാത്തതിനാൽ കാർ ട്രാഫിക്കിൽ പെട്ട് കിടക്കുമ്പോൾ അടുത്ത് കിടക്കുന്ന വണ്ടികളിൽ അടുത്ത പ്രണയകഥയ്ക്കു പറ്റിയ വല്ലോ കിളികളും ഉണ്ടോ എന്നുള്ള
ചിന്ത പതിവായി ഉണ്ടാകാറുണ്ട്.അങ്ങനെ ഉള്ള ചിന്തകൾക്കിടയിൽ ആണ് അവളുടെ മുഖം അന്നാദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടന്നത്.നിരനിരയായി കിടക്കുന്ന വാഹനവ്യൂഹങ്ങൾക്കിടയിൽ കാജോളിന്റെ കണ്ണൂകളുള്ള ഒരു പൂച്ചക്കുട്ടി(പെൺകുട്ടി).
ഞാൻ അന്ന് ഷാർജ്ജ സിറ്റിസെന്ററിനടുത്താണ് താമസിക്കുന്നത്.രാവിലെ കൊച്ചു വെളുപ്പാൻ കാലത്ത് ഉണർന്ന് ഷാർജ്ജായിൽ നിന്നും ദയറ വഴി കരാമയിൽ എത്തി അവിടുത്തെ ചില വർക്കുകൾ തീർത്ത് അവീറിൽ എത്തുമ്പോൾ നേരം പതിനൊന്നാകും.എന്നാലാലെന്താ രാവിലെയുള്ള ഈ തിരക്കു പിടിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ ഇങ്ങനെ ചില മുഖങ്ങൾ കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അവീറിലെ പട്ടികാടു വിട്ട് പോന്നതിൽ ആദ്യമുണ്ടായ വിഷമം അലിഞ്ഞില്ലാതാകുന്നുണ്ട്.
എന്തായാലും ആരോ പറഞ്ഞപോലെ അവളെ വീണ്ടും കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം ഉണ്ടാകുമെന്നൊന്നും ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.
എന്തായാലും ഇന്നലെ വൈകുന്നേരം JNPറൌണ്ടബോട്ടിലെ വിശാലമായ പാർക്കിൽ നാലു ദിക്കുമെന്ന് എത്തുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ തിരക്കു കണ്ട് കൂട്ടുകാരനുമായി കുറച്ചു വാചകം അടിച്ച് ഇരിക്കെ
തൊട്ടടുത്തുള്ള പട്ടാണി റെസ്റ്റോറന്റിൽ പോയി ഒരു ലിപ്ടൻ ടീയും അടിച്ച് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോഴാണ് വീണ്ടും വിശ്വസിക്കാനാകാത്ത ആ ദൃശ്യം ഞാൻ വീണ്ടും എന്റെ മുന്നിൽ വന്നത്.
അവൾ ഒരു മാലാഖയെ പോലെ എന്റെ മുന്നിൽ അല്പം ദൂരെ നിന്നും എന്റെ മുന്നിലേക്ക് നടന്നു വരുന്നു.
തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റുന്നതു പോലെ.
ഈശ്വരാ.
ഞാൻ കാണുന്നതു സത്യമാണോ?
ആ പെൺകുട്ടി?
കൂട്ടുകാരൻ പറഞ്ഞൂ.
അളിയാ നല്ല സ്മാർട്ട് കുട്ടി.
ഞാൻ അസൂയയോടെ അവനെ നോക്കി.
വേണ്ട മോനെ ഇവിടെ നിന്റെ സഹായം വേണ്ട
ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞൂ.
അവൾ എന്റെ മുന്നിലൂടെ നടന്ന് തൊട്ടടുത്ത ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കയറി പോയി.
ഇന്ന് എന്തായാലും ഞാൻ ഓഫീസിൽ നിന്നും അലപം നേരത്തെ എത്തി.
ഇവിടെ പട്ടാണി റെസ്റ്റോറന്റിൽ നിന്നും ഒരു ചായകുടിച്ച് അലപം വിശാലമായി കാത്തു നിലക്കുകയാ‍ണ്.
അവൾ വരുമോ?
എന്തായാലും അടുത്ത ദിവസം ബാക്കിയുമായി വരാം
പ്രാത്ഥിക്കണെ?
ഈ ലൈനെങ്കിലും ഒന്നു വിണൂകിട്ടാൻ.